O KADAR ÜZGÜNÜM Kİ......
O kadar üzgünüm, o kadar içim acıyor ki bu satırları minik Bonişime hatıra olsun diye yazıyorum. Güzeller güzeli minik tavşanımız Bonnie dün gece aramızdan ayrıldı. O kadar ani oldu ki gidişi hiçbirşey anlamadık. Sabah gayet neşeli, sağlıklı olan Bonişim, akşam geldiğimizde kafesinde Johnny'nin yanında uzanmış yatıyordu. Sanki içimize doğmuş gibi o sabah JJ ile onları ne kadar sevdiğimizden, hasta olurlarsa ne kadar üzüleceğimizden konuşmuştuk. Ama hiç bizi bırakacağını düşünmemiştik be Bonnie........
Daha 3 aylık bebeğimiz dayanamadı içindeki enfeksiyona. Veterinerler doğuştan gelen bir mikrop olduğunu sanıyorlarmış. Daha önce bize hiçbir belirtide bulunmadı ki Boniş, hep neşeli, hep ordan oraya zıplayan,oramızı buramızı yalayan güzel kız..... JJ'in bana aldığı doğum günü hediyeleri onlar. Sadece ama sadece 1 ay oldu daha, ama o kadar bağlanmışız ki inanamadık halimize. Özellikle Bonnie bir başkaydı. Tavşan gibi değil insan gibiydi. Her söylediğimizi dinliyor, bizi görünce koşarak geliyor, Johnny kucakta durmayı hiç sevmemesine karşın Bonnie kucağımızda bebek gibi yatıyordu. Burnumu, çenemi, ellerimi hiç durmadan sürekli yalıyordu.Johnny bey biraz güven sorunu yaşasa da Bonnie karşılıksız bir güven ve sevgi beslemişti bize, sadece "1" ay içinde.İşte en çok acıtan bu oldu..... :(
Kafesin içinde bulduğumuzda hemen havluya sarıp acil veteriner aramaya çıktık. Bedeni o kadar zayıflamıştı ki.... JJ onu kucağına alırken kasılıp spazm geçirmeye başladı ki o anda ben bittim. Veterinere götürdüğümüzde bize neredeyse ölmek üzere olduğunu söylediler.... Kanındaki şeker miktarı tamamiyle bitmiş,vücut ısısı düşmüş, hipotermia olmuş, onun için şoka girmiş. Ne kadar vücut ısısını yükseltmeye çalıştılarsa da yanıt vermedi bebeğim.... Çünkü daha minicik.... ne kadar canı var ki onun....
Ve bizi bırakıp gitti Bonnie...... Son kez yanına gidip veda ettik, o güzel kulaklarını tıraş etmişler, zaten pembeydi iyice pembe olmuş. Ama kendinde değildi zar zor nefes alıyordu. Onu bırakmak o kadar zordu ki...
Eve geldiğimizde Johnny tek başına oturmuş bekliyordu, "hani nerede benim sevgilim" der gibi. Evin her yerinde onu aradı..... Her gece yanak yanağa yatıyorlardı, canımı acıtan diğer bir yan....
10 gün sonra külleri bizimle olacak ömür boyu.Hepimizi mahvettin Bonnie, çok üzdün bizi kızım.... Seni çok sevdik, dünyaya bizi mutlu etmek için geldiğine inanıyoruz, sadece 3 ay yaşadı ve melek oldu mavişim......
Daha 3 aylık bebeğimiz dayanamadı içindeki enfeksiyona. Veterinerler doğuştan gelen bir mikrop olduğunu sanıyorlarmış. Daha önce bize hiçbir belirtide bulunmadı ki Boniş, hep neşeli, hep ordan oraya zıplayan,oramızı buramızı yalayan güzel kız..... JJ'in bana aldığı doğum günü hediyeleri onlar. Sadece ama sadece 1 ay oldu daha, ama o kadar bağlanmışız ki inanamadık halimize. Özellikle Bonnie bir başkaydı. Tavşan gibi değil insan gibiydi. Her söylediğimizi dinliyor, bizi görünce koşarak geliyor, Johnny kucakta durmayı hiç sevmemesine karşın Bonnie kucağımızda bebek gibi yatıyordu. Burnumu, çenemi, ellerimi hiç durmadan sürekli yalıyordu.Johnny bey biraz güven sorunu yaşasa da Bonnie karşılıksız bir güven ve sevgi beslemişti bize, sadece "1" ay içinde.İşte en çok acıtan bu oldu..... :(
Kafesin içinde bulduğumuzda hemen havluya sarıp acil veteriner aramaya çıktık. Bedeni o kadar zayıflamıştı ki.... JJ onu kucağına alırken kasılıp spazm geçirmeye başladı ki o anda ben bittim. Veterinere götürdüğümüzde bize neredeyse ölmek üzere olduğunu söylediler.... Kanındaki şeker miktarı tamamiyle bitmiş,vücut ısısı düşmüş, hipotermia olmuş, onun için şoka girmiş. Ne kadar vücut ısısını yükseltmeye çalıştılarsa da yanıt vermedi bebeğim.... Çünkü daha minicik.... ne kadar canı var ki onun....
Ve bizi bırakıp gitti Bonnie...... Son kez yanına gidip veda ettik, o güzel kulaklarını tıraş etmişler, zaten pembeydi iyice pembe olmuş. Ama kendinde değildi zar zor nefes alıyordu. Onu bırakmak o kadar zordu ki...
Eve geldiğimizde Johnny tek başına oturmuş bekliyordu, "hani nerede benim sevgilim" der gibi. Evin her yerinde onu aradı..... Her gece yanak yanağa yatıyorlardı, canımı acıtan diğer bir yan....
10 gün sonra külleri bizimle olacak ömür boyu.Hepimizi mahvettin Bonnie, çok üzdün bizi kızım.... Seni çok sevdik, dünyaya bizi mutlu etmek için geldiğine inanıyoruz, sadece 3 ay yaşadı ve melek oldu mavişim......
BONNIE
8 Ağustos 2010-16 Kasım 2010
Tüh :( insanın kardeşi gibi olurlar.Başınsağolsun. :(
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim :(
YanıtlaSilcok ozuldum Gozdecim :( o kucuk arkadaslar hemen ailenin biri gibi oluyorlar...Basinasagolsun
YanıtlaSilcanım çok sağol...
YanıtlaSilBu üzücü olay seçtiğim mesleğin üstüme ne kadar büyük ve önemli bir sorumluluk yükleyeceğini bir kez daha ve unutmamak üzere hatırlattı.Hiçbir zaman ben tavşanlardan anlamam diyen bir veteriner olmayacağım ve her tavşan gördüğümde bonişi düşünüp elimden gelenin fazlasını yapacağım ...
YanıtlaSil