ILISKILER -1 (Bir Ic Dokme Yazisi)


    Simdi yazi basligini iliskiler -1 yazinca ask iliskileri hakkinda ders verecegim sanilmasin. Ben daha cok kisilerarasi (interpersonal) iliskiler hakkinda konusacagim. Bir nevi kisisel deneyim, ic dokme yazisi diyelim. Bana ne senden derseniz, bu yaziyi gecebilirsiniz. Ama kendinizden birseyler bulursaniz, lutfen yorumlarda benimle paylasin. Cok mutlu olurum. Hadi konuya girelim. 

   

    Isteyerek gocmenin 13. yilini tamamlamaya yaklasirken, hem yasin verdigi olgunlukla hem de aldigim egitimin bir parcasi olarak kendimi daha cok sorgulamaya basladim. Benim 35 yillik hayatimin ana konularinda biri ikili iliskiler. En azinda oyle oldugunu gectigimiz 7-8 senedir anladiyorum. Iliskiler derken, arkadaslik iliskilerinden bahsediyorum. Ne oldu da, kucuklugunden beri bu arkadas canlisi ve yakin-derin iliskilere ihtiyac duyan ve buyuk bir arkadaslik ortaminda buyuyen (bale-okul) Gozde, son 13 senedir (belki de 15) bir yakin iliskiyi surduremeyen kisiye donusuverdi?




Bu sorunun ustunde dusunurken ben 😅



    Bu sorunun cevabini ustunde son bir, iki yildir cok dusunuyorum. Cunku ne kadar kabul etmekte zorlansam da bir yanim surekli ve surekli olarak samimi iliskilere muhtac (Imza: Bir terazi burcu). Fark ettigim bir gercek su ki, “gocmenlik” bunun bir parcasi ve gercek su ki ben kendimi bir “gocmen” olarak hissetmiyorum. Ben kendimi bir Amerikali olarak da hissetmiyorum, bir turk olarak da hissetmiyorum. Ben Gozde’yim. Ama tabii ki bir amerikali beni ilk olarak bir Turk olarak goruyor. (Bu arada 13 senedir hicbir sekilde irkci bir muamelye maruz kalmadigimi belirtmek isterim.) Tanistigim turkler de bir sure sonra beni “garip” olarak benimsiyor ki oyle soylemelerini cok normal buluyorum. Cunku Turkiye’yi ozlemiyorum, turk dizileri izlemiyorum, turk gundemini ozellikle takip etmiyorum. Ama burdaya 22 yasinda gelmis oldugumu eklemek isterim. Hicbir arkadasimi yargilamiyorum, ilk seneler de yada belli bir yastan sonra gelen arkadaslar tabii ki daha ilgili oluyorlar ve bu cok normal. Benim buradaki ilk yillarima gidersek, ilk 1 sene hic bir turkle tanismadim. Sonrasindaki turk arkadaslar da sag olsun, arkadaslik iliskilerini sorgulamami saglayan insanlar oldu. Onlara bugun ki beni yarattiklari icin tesekkur etmek isterim. 


    Yazinin basinda belirttigim gibi ben cocukken kendimi arkadassiz hatirlamiyorum. Her donem hep yakin arkadaslarim oldu. Ama geriye donup baktigimda bir-iki arkadaslik iliskim haricinde, hep “ucuncu kisi” oldugumu fark ediyorum. Mesela, cok yakin bir arkadas grubuna dahil oldugumu sanirken, bensiz bulusuldugunu fark etmem, guvendigim arkadaslarimin hep guvenimi kiracak bir sey yapmasi gibi…. Cocukken bunlari hep goz ardi edip, yeterki beni sevsinler ve benimle arkadas olsunlar diye hep gozumu yumuyor musum, bunu fark ettim mesela son bir kac senedir.


Devami gelecek…


Yorumlar

Popüler Yayınlar